Review: Fitbit Sense, de meest ambitieuze Fitbit tot nu toe

Fitbit Sense review

Dit najaar reviewen we maar liefst drie nieuwe smartwatches, want naast de Apple Watch Series 6 en de Apple Watch SE heeft ook Fitbit een nieuwe smartwatch uitgebracht. Het is nog maar drie jaar geleden dat Fitbit uit de erfenis van Pebble een eigen horloge ontwikkelde, de Ionic. Vlak daarna volgden meerdere generaties van de Fitbit Versa, die dankzij het compactere formaat wel in de smaak viel. Nu is er de Fitbit Sense, een smartwatch die verder gaat dan sporten en fit worden.

Er zitten heel wat sensoren in, die je moeten helpen om je gezondheid en lichaam beter te begrijpen. Denk daarbij aan een ECG-meting om je hartfunctie te controleren, een EDA-meting om je stressniveau te bepalen of een meting van de huidaatuur om gezondheidsproblemen op te sporen.

• Introductie
• Design
• Scherm
• Gezondheidsfuncties
• Software (Fitbit OS)
• Fitbit-app
• Performance
• Batterijduur en opladen
• Voor wie?
• Conclusie
• Kopen

Tekst, review en foto’s: Gonny van der Zwaag (@gonny) en Fitbit. Het testexemplaar is beschikbaar gesteld door Fitbit en betreft de uitvoering in goud.

De Fitbit Sense is de meest uitgebreide smartwatch die Fitbit heeft uitgebracht. De lijst met functies is indrukwekkend. Maar op het gebied van gebruiksgemak en bediening valt er wat mij betreft nog wel iets te wensen. Heel veel handelingen zoals het instellen van een nieuwe wijzerplaat of het meten van de SpO2 vergen net iets meer moeite dan op mijn Apple Watch. Een heel specifiek probleem, was dat mijn Fitbit Sense in het Duits was ingesteld voor de interface. Het kostte me een paar dagen om te achterhalen hoe ik dat kon veranderen. In ieder geval niet op het horloge zelf en ook niet in de Fitbit-app op de iPhone. Hoe het kan is me nog steeds een raadsel.

Dit is weliswaar een uniek en persoonlijk probleem, waar andere gebruikers waarschijnlijk nooit mee te maken krijgen. Maar het geeft wel aan hoe ingewikkeld schijnbaar eenvoudige handelingen kunnen zijn. Fitbit heeft daar niet goed over nagedacht.

Design van de Fitbit Sense: iets ronder

De Fitbit Sense ziet er nauwelijks anders uit dan de gelijktijdig aangekondigde Fitbit Versa 3, die iets goedkoper is en geheel van aluminium is gemaakt. Het is een vierkant scherm met afgeronde hoeken. Vergeleken met de eerdere Versa-modellen is het geheel wat boller en ronder langs de zijkanten. Deze keer zit er ook een metalen ring rondom het scherm met twee zijwaartse strepen aan weerszijden. Dit heeft ermee te maken dat in de ring een sensor is verwerkt voor het meten van je stressniveau. De smartwatch zelf is alleen verkrijgbaar in 40mm behuizing en is daardoor redelijk compact.

Door de spitsere zijkanten lijkt de Sense ook iets slanker dan de toch wel ‘clunky’ Apple Watch (vooral als je 44mm draagt). Maar als het om de ‘squircle’-vorm gaat vind ik de Apple Watch wat stoerder dan de wel heel vloeiende lijnen van de Sense.

Er zijn twee uitvoeringen van de Fitbit Sense: Carbon/Graphite (zwartgrijs) en Lunar White/Soft Gold. Ik heb de gouden versie getest, al is dat niet mijn favoriet. De zwarte versie ziet er stijlvoller uit. Ik zou dan ook het bandje verwisselen en kiezen voor het geweven textielbandje (vergelijkbaar met Sport Loop) of geperforeerde leren bandje. Fitbit heeft sinds een paar maanden ook een eigen Pride-regenboogbandje die maar €35 kost, veel goedkoper dan de bandjes van Apple. Het bevestigingssysteem van Fitbit is vernieuwd en werkt nu met twee knoppen aan de achterkant van de horlogekast, vergelijkbaar met Apple.

De constructie van aluminium, glas en metalen ring is licht van gewicht en voelt toch robuust aan. Minder enthousiast ben ik over de haptische zijknop aan de linkerkant. Dit is een nepknop, in feite een soort gleuf. Als je je vinger erop legt herkent de Sense de aanraking. Je kunt het gebruiken om terug te gaan naar de wijzerplaat, net zoals op de Apple Watch. Maar in plaats van op de Digital Crown drukken (lukt altijd en je krijgt directe feedback tijdens het indrukken) moet je bij de Sense op de tast op zoek gaan naar het gleufje, je vinger erop leggen en wachten. Het trilt een beetje, dat geeft vertrouwen. Maar de sensor herkent je vinger niet altijd. In dit geval heb ik liever een echte fysieke knop, ook al ziet een volledig glad design zonder knoppen er misschien wat mooier uit op foto’s.

Over foto’s gesproken: wat me bij Fitbit regelmatig opvalt is dat er ook plus-size modellen op foto’s te zien zijn, zodat je niet het gevoel krijgt dat je een gespierde atleet moet zijn om de producten te kunnen dragen. Dat verlaagt de drempel. Uiteindelijk zijn Apple Watch-gebruikers ook lang niet altijd fanatieke sporters, ondanks het feit dat ze een de hele dag een Nike+ watch met sportbandje dragen.

Fitbit Sense-scherm: de rand heeft een extra functie

Over het scherm ben ik wel enthousiast. Het OLED-scherm ziet er mooi uit, tekst is goed leesbaar en de tinten komen goed uit de verf. Qua grootte is het vergelijkbaar met de 40mm Apple Watch, zowel in inches (1,58″ versus 1,57″) als in pixelresolutie (336 x 336 pixels versus 394 x 324 pixels). Een verschil is dat de Fitbit Sense vierkant is en de Apple Watch ietsjes langwerpiger.

De rand rondom het scherm heeft ook een functie: daar moet je twee minuten lang je hand op leggen om je stressniveau te meten. Meer hierover lees je verderop bij de EDA-sensor.

De Fitbit Sense beschikt ook over een always-on scherm, dat net als bij de Apple Watch is verbeterd. Je kunt nu ook wijzerplaten in kleur zien, terwijl always-on actief is. Toch is er een groot verschil: terwijl je bij Apple op het scherm kunt tappen om te activeren, ontbreekt dat op de Sense. Je zult je pols moeten draaien of op de fake zijknop moeten drukken om het scherm te kunnen bedienen. Dat kan tijdens het dagelijks gebruik wat onhandig zijn: je kijkt naar je horlogescherm terwijl je zit te typen, wilt iets doen en moet dan overdreven met je pols omhoog bewegen.

Gezondheidsfuncties op de Fitbit Sense: nogal compleet

Sporten kon altijd al met een Fitbit, maar bij de Fitbit Sense ligt het accent heel anders. Dit is bedoeld voor mensen die een gezonder en actiever leven willen leiden en daarvoor zoveel mogelijk data willen verzamelen. De nadruk ligt sterk op geestelijk welzijn. Dat voelt in het begin wat zweverig (“hey, ik ga echt niet mediteren!”) maar gelukkig dwingt Fitbit je daar ook niet toe.

Het ligt allemaal wat subtieler en één van de hulpmiddelen daarbij is de betaalde Fitbit Premium-service, die nu eindelijk ook in Nederland te gebruiken is. Normaal kost Fitbit Premium €10 per maand maar het is sympathiek dat je het bij aankoop van zo’n dure smartwatch nu eerst een tijdje gratis kunt proberen. Dat motiveert je misschien extra om goed gebruik te maken van die tijd: misschien heb je in 6 maanden met hulp van Fitbit je gezondheidsdoelen gehaald en heb je het helemaal niet meer nodig. Je krijgt meer statistieken, een wellness-rapport die je met je zorgverlener kunt delen e net zitten gezondheidsprogramma’s in om aan een bepaald doel te werken. Ook is de slaaptracking voor Premium-gebruikers iets uitgebreider.

Een andere goede ontwikkeling is dat Fitbit het gezondheidsdashboard nu aan iedereen beschikbaar gaat stellen, zonder dat je de betaalde Premium-dienst nodig hebt. Je ziet daarop je hartslagvariabiliteit, SpO2, ademhalingsfrequentie, huidtemperatuur en hartslag in rust in overzichtelijke grafieken, zodat je zicht houdt op de trends.

Natuurlijk zitten er ook nog de gebruikelijke sport- en gezondheidsfuncties in:

• Workouts registreren
• Dagelijkse beweging meten
• Slaap meten en analyseren
• Continu hartslag in de gaten houden

Daarnaast zijn er nog een paar extra functies zoals gewicht, waterconsumptie, voeding en menstruatie registeren. Wat de Fitbit Sense echt bijzonder maakt zijn alle extra’s. De hoeveelheid metingen die de smartwatch kan doen is indrukwekkend en je kunt het ook allemaal terugvinden in de app, zoals hoe je ademhalingsfrequentie zich ontwikkelt (voor het geval je dat wilt weten).

Juist in de coronatijd maken mensen zich extra zorgen om hun lichamelijke en geestelijke welzijn en Fitbit speelt daar op het juiste moment op in met deze ‘wellness-watch’. Bij Apple is de timing heel wat minder goed gekozen: Fitness+ zou ideaal zijn geweest op het moment dat de sportscholen waren gesloten, maar als het later dit jaar toch eindelijk beschikbaar komt, heb ik er geen behoefte meer aan. En bovendien mogen we het in Nederland en België nog niet gebruiken. Boo!

Temperatuur-sensor

Zoals gezegd breidt Fitbit de Sense uit met allerlei interessante sensoren, waaronder een huidtemperatuursensor. Deze meet je huidtemperatuur ‘s nachts terwijl je het horloge draagt. ‘s Ochtends krijg je in de Fitbit-app te zien hoe je huidtemperatuur veranderde in de loop van de nacht. Je hoeft er niet over na te denken, de meting gebeurt vanzelf. Op die manier kun je bijvoorbeeld koorts sneller detecteren, of achterhalen in welke fase van de vrouwelijke cyclus je zit. Het is voor het eerst dat een dergelijke sensor aanwezig is; op de Versa-modellen ontbrak het nog.

EDA-sensor

Een andere nieuwkomer is de EDA-sensor. Deze vind je ook alleen op de Fitbit Sense, niet op eerdere smartwatches van Fitbit. EDA meet de elektrodermale activiteit. Dit is de elektrische geleiding van je huid en het geeft een aanwijzing hoe je lichaam reageert op stress. Hiervoor moet je een meting uitvoeren. Je opent de EDA-app op het horloge, legt je hand twee minuten lang over de wijzerplaat zodat je de metalen rand aanraakt en blijft stil zitten. Twee minuten is behoorlijk lang en toen ik me langzamerhand afvroeg of het al bijna voorbij was, bleek er nog 17 seconden te resteren. Gelukkig krijg je dan een trilling en aanwijzing om je hand terug te leggen. Je hoeft de meting dus niet helemaal opnieuw te doen.

In de metalen schermrand zit de EDA-sensor verwerkt, om de geleiding van je huid (en daarmee je stressniveau) te meten.

Na de meting krijg je te zien hoe gestresst je bent. Dat leverde bij mij niet echt werkbare waarden op. Ik weet eigenlijk nog steeds niet zoveel, behalve dat het blijkbaar niet erg genoeg is om alarmbellen te laten afgaan. Gelukkig hoef je deze meting niet elke dag te doen. De smartwatch kijkt ook naar andere factoren om je dagelijkse Stress Management-score te berekenen. Het gaat bijvoorbeeld om slaappatronen en hartslagdata. Eventueel kun je zelf vastleggen hoe je je voelt. Net als bij voeding vastleggen is dat niet iets wat ik vaak zou doen, maar mocht je iemand met wisselende stemmingen zijn, dan kan het zin hebben om dat in de gaten te houden. Zo kun je gemakkelijker patronen herkennen.

Heb je problemen met je mentale gezondheid, zoals depressie of een angststoornis, dan kan deze functie erg handig zijn. In mijn geval zou het beperken van mijn dagelijkse stress en het ontdekken van stressfactoren misschien ook nuttig kunnen zijn, maar ik heb daarvoor vaak het (onterechte) excuus “dat ik het daar veel te druk voor heb”. Meer ermee bezig zijn kan ook tot gevolg hebben dan je er juist meer gestresst door wordt. Dat heb ik bijvoorbeeld als een wearable me meer slaapdata geeft, dan ik kan bevatten.

Software op de Fitbit Sense: veel ruwe kantjes

Wat software betreft ben ik geen fan van de Fitbit Sense. Fitbit OS had in het verleden wel last van trage performance. Dat is gaandeweg opgelost, maar een ander probleem blijft: de niet altijd even intuïtieve manier van bedienen. Het frustreert dat je simpele dingen zoals de taalinstelling van je apparaat niet op je smartphone of in de app kunt wijzigen. Zowel de Fitbit Versa 3 als de Fitbit Sense worden geleverd met de nieuwste versie van Fitbit OS, namelijk 5.0. Dit bevat intuïtievere navigatie en allerlei andere verbeteringen. Toch zag ik daar weinig van terug.

Ook het meten van bloedzuurstof (SpO2) is een goed voorbeeld. Ik wilde de metingen van de Apple Watch Series 6 en de Fitbit Sense vergelijken met een medisch goedgekeurd apparaatje. Maar zo gemakkelijk is dat nog niet. Bij Apple kun je ad-hoc een meting doen, op elk gewenst moment. Als je in bed gaat liggen meet de Apple Watch het zelfs automatisch meermaals per nacht, zonder dat je er iets aan hoeft te doen.

Hoe dat op een Fitbit moet, is niet meteen duidelijk. Ik ging googlen en ontdekte dat het alleen gebeurt als je de Fitbit SpO2 wijzerplaat installeert en vervolgens minimaal één nacht gaat slapen. Je mag maar 5 wijzerplaten instellen, dus ik stond niet echt te springen om één van de vijf daarvoor op te offeren. Maar er is geen andere manier. De volgende ochtend keek ik verwachtingsvol naar mijn wijzerplaat, maar er was nog steeds niets te zien. Ergens halverwege de ochtend stond er 94% op de wijzerplaat. Maar was dat een gemiddelde? Er stond ook een range van 90% tot 97%.

Nog even afgezien van de onduidelijkheid, vraag ik me af waarom je hiervoor een wijzerplaat moet opofferen. Wat was het idee van Fitbit om het op deze manier te doen, terwijl Apple het veel logischer heeft opgelost. Dat zeg ik niet als Apple-fangirl, maar omdat ik de gedachte erachter echt niet begrijp. Ik had liever een aparte app gezien. Of een functie die ongemerkt op de achtergrond werkt.

Zoals gezegd kun je maximaal 5 wijzerplaten instellen. Dat is te weinig en een onnodige beperking. Je kunt ze ook niet – zoals op de Apple Watch – aanmaken en verwijderen. Dat kan alleen via de Fitbit-app. Daarna moet je wachten tot het op je horloge verschijnt.

Daarnaast ergerde ik me aan de onlogische navigatie. Als je het in de vingers hebt gaat het ongetwijfeld vanzelf, maar ik heb nog steeds geen idee wanneer ik moet swipen, tappen of op een knop drukken. De schermen bevatten daarvoor ook geen hints (bijvoorbeeld een terug-linkje linksboven).

Fitbit-app: bomvol data, maar het interessante staat op één tabblad

De Fitbit-app wordt veel geprezen omdat het zoveel informatie bevat. Dat klopt, maar in feite is alleen het eerste tabblad (Vandaag/Today) erg interessant omdat het persoonlijke data bevat. Op Ontdek vind je de workouts en op Community de lijst met vrienden (die in mijn geval niet actief bezig zijn met uitdagingen, aanmoedigen of andere vormen van interactie). Tenslotte is er nog een tabblad Covid-19, dat je doorstuurt naar een algemene webpagina met Covid-informatie.

Het Vandaag-scherm is erg informatief, maar ik merkte dat Apple in de Gezondheid-app ook druk bezig is geweest om de hoeveelheid inzichtelijke statistiekjes, gemiddelden en trends uit te breiden, waardoor het meer een informatiedashboard is geworden. Voorheen was het vooral een lijst met metingen, maar je kunt er nu veel meer mee. Fitbit ligt op dat punt duidelijk een stap voor.

Performance van de Fitbit Sense

Terwijl Apple praat over S6-processoren en U1-chips, weet je bij Fitbit niet wat erin zit qua componenten. Dat maakt het lastiger om te bepalen of de performance beter is geworden. Misschien dat ik te verwend ben door de Apple Watch, maar op de Fitbit Sense gaat het allemaal net wat minder soepel. Dat komt niet vanwege het eerder genoemde probleem dat ik het besturingssysteem iets minder goed ken, maar omdat bijvoorbeeld de animaties iets minder vloeiend zijn en de apps wat meer tijd kosten om te openen. Hierbij merk je wel dat Apple het platform inmiddels behoorlijk heeft geoptimaliseerd en de hard- en software goed op elkaar weet af te stemmen. Door watchOS 7 merkten we dat ook de oudere modellen weer wat sneller zijn geworden.

Fitbit zou dat ook kunnen doen, zeker nu ze de power van Google achter zich hebben staan en gezien hun jarenlange ervaring met het maken van wearables had ik toch iets meer verwacht van een smartwatch die €329 kost.

Batterij en opladen van de Fitbit Sense

Tijd voor het goede nieuws: de Fitbit Sense gaat enorm lang mee op een batterijlading! Je kunt er zes dagen mee doen op een enkele batterijlading, al kan dat wel variëren, afhankelijk van het gebruik. Wie vaak workouts doet, is gewoon wat sneller door de batterij heen. Die belofte van zes dagen bij normaal gebruik wordt daadwerkelijk gehaald, ook al was ik de eerste dagen vrij veel bezig met zoeken, meten en instellen. Het always on-scherm had ik overigens wel uitgeschakeld, maar zelfs als het aan staat kun je op vijf dagen gebruik rekenen.

Meer goed nieuws: Fitbit levert een nieuw type oplader bij deze smartwatch. Het is een plat magnetisch plaatje, die je tegen de achterkant van de smartwatch aan legt, vergelijkbaar met de Apple Watch. Het verschil is dat ‘ie bij Fitbit zwart is en vier goudkleurige pinnetjes bevat. Je hoeft je smartwatch dus niet meer in een soort wasknijper te stoppen. Deze nieuwe magnetische lader ziet er logischer uit en is makkelijker mee te nemen. Net als bij Apple is er geen ondersteuning voor Qi draadloos opladen. Ik hoop dat Fitbit nu een tijdje vasthoudt aan dit accessoire, zodat je niet bij elke nieuwe smartwatch weer met een andere lader zit opgescheept.

Nóg meer goed nieuws: deze Fitbit kan snelladen. In slechts 12 minuten is je Sense weer vol genoeg om ene hele dag vooruit te kunnen. In slechts 40 minuten is hij helemaal opgeladen. Bij de Apple Watch Series 6 (ook geschikt voor snelladen) duurt dat 90 minuten.

Voor wie?

De Fitbit Sense is geschikt als je een smartwatch zoekt met een prima batterijduur. Fitbit verslaat op dit punt vrijwel alle andere merken, uiteraard ook Apple. Je kunt vijf tot zes dagen de Fitbit Sense dragen, zonder tussentijds te hoeven opladen. Ook mensen die een heel compleet beeld willen van alles wat meetbaar is, zitten goed bij Fitbit.

Als Apple-gebruiker vind ik dat de Fitbit Sense er in de gouden uitvoering toch iets meer uitziet als een traditioneel horloge, niet als een smartwatch. Dit moet je smaak zijn.

Als je kijkt naar de grootste concurrenten, dan kom je snel uit bij de Versa 3 en eventueel de eerdere modellen uit de Versa-serie. Alleen de Sense en de Versa 3 krijgen een update naar Fitbit OS 5.0. De Versa 3 kan worden beschouwd als de ‘Apple Watch SE’ van Fitbit: hetzelfde uiterlijk, maar er ontbreken een paar geavanceerde functies. Batterijduur, design en basisfuncties zijn wel gelijk. Je krijgt geen ECG en EDA en daarmee bespaar je €100.

Andere opties voor mensen die geen Apple Watch willen zijn de Garmin Venu en de Samsung Galaxy Watch Active 2. Beide bevatten veel functies om je gezondheid in de gaten te houden, al zijn ze wat minder geschikt voor iPhone-gebruikers.

Score

7

Fitbit Sense

€329

Voordelen +

• Erg lange batterijduur van 5-6 dagen
• Compact en lichtgewicht design
• Heel veel sensoren en metingen van je lichaamswaarden
• Gratis Fitbit Premium voor 6 maanden

Nadelen -

• Performance soms wat traag
• Verwarrende software, handelingen zijn niet altijd logisch
• Weinig keuze uit kleuren en uitvoeringen
• SpO2 meten is super omslachtig
• Slechts 5 wijzerplaten (maar wel wijzerplaten van derden)

Conclusie Fitbit Sense review

De Fitbit Sense is bedoeld voor mensen die heel veel tools en data op het gebied van gezondheid en lichaamsstatus willen hebben. Fitbit maakt dat ook waar: je wordt op meerdere vlakken gestimuleerd om een gezonder leven te leiden, ook mentaal. En met de trainingsprogramma’s van Fitbit Premium kun je meteen aan de slag, om die verandering in je leven teweeg te brengen.

De Fitbit Sense is compact, licht van gewicht, ziet er op elk formaat pols goed uit en werkt met meerdere platformen, ook Android. Maar voor iPhone-gebruikers is er simpelweg een betere keuze. De Apple Watch is veel beter afgestemd op jouw situatie. Apple’s smartwatch is sneller, steekt logischer in elkaar, apps werken naadloos samen tussen iPhone, Apple Watch en iCloud, je kunt Siri gebruiken en hebt keuze uit heel veel modellen, kleuren, prijsklassen en bandjes. Bij Fitbit Sense is het allemaal wat minder. Zo is er maar één formaat en heb je keuze uit twee kleuren. Er zijn wel apps en bandjes, maar veel minder dan bij Apple.

Er zijn twee unieke functies die je misschien toch voor de Fitbit Sense doen kiezen: de huidtemperatuurmeting en de EDA-stressmeting. Maar eerlijk gezegd: die vind ik niet strikt noodzakelijk en ik had liever een vlottere, makkelijker te bedienen smartwatch gehad. De extreem lange batterijduur is uiteraard wel iets waarmee Fitbit extra punten scoort.

Fitbit Sense kopen

De Fitbit Sense is inmiddels bij diverse retailers verkrijgbaar voor de vaste prijs van €329. Voor dit geld krijg je de uitvoering in donkergrijs of goud.